هوالجمیل

                          گلبرگ های خاطرات

  چقدر فاصله هست میان دیدن من باتو...!

                      وگلبرگ های خاطرات در ذهنم خشک می شوند...

      یک به یک ریزش خودرا در فاصله ی

                          پاییزی جنس نگاه ها مان آغاز کرده اند...

     این درخت بزرگ کهنسال

                  که زیر سایه اش خوابیده ای

                       نیاز به همزیستی من وتو در کنارهم دارد...!!!

نسل من با تمام در گیری هایش

                   عشق را با کلامی آسمانی

                      در شکفتن شکوفه های زیبای بهاری می دید...

اما تو به دیدن ظاهر ی زیبا وزمینی

               تمام گلبرگ های گلی را که برایت فرستاده بودم

                     چیدی....!

  و بی اعتنا از کنار تمام گلبرگ های خاطراتی

             که برای آزاد زیستن تو  دفاع میکرد ....

                                 گذشتی....!!!

بیا نفس هامان را در ذهن لا له ای سرخ یکی کنیم

         ونگاه مان به آسمانی باشد

             که  رشد تمام نباتات به سمت اوست

         درطلوعی که گنجشک ها در حال عبادتند...

               تو میشنوی......صداهایشان را....

       ومن متولد شده ام در آن صبح گاه

                که مسجد محله ی مان،صدای اذانش

                   دل های هزران بیمارا شفا داد.... 

         ودشمن در کمین کشتن 

                     عاشقانه های وطن بود....

      بیا تا دست هامان در وقت سحر

               گلبرک های آن خاطرات زیبا ی دفاع را

                     از نوع بسازد..

        وصدای الله اکبر هامان

                  گوش وچشم دشمنان را کور کند....

         بیا باهم نفس بکشیم نه از دروازه دشمن

ا          از درواز ه های ذهن مردانی بی ادعا

                  که  برای بستن  دروازه ها به روی دشمن

                                       تا پای شهادت رفتند.....

    تا تو امروز راحت بیاندیشی...

              من میدانم تو فرزند این سرزمینی 

    ونفس هامان یکی خواهد شد  

همانند آن روزی که صدای مسجد محله مان

                           دل هزاران بیما را شفا داد...

بیا تادوباره به زیبایی آن گلبرگ های پرخاطره

                   در سحرگاهی 

                         برای اجابت دعا، بیاندیشیم

           و یادشان را همیشه سبز نگاه داریم...  ...

                 او...اجابت میکند دعای مارا

                             وسبز می مانیم درکنارهم.

دلنوشته ای از سیاوش اکبری صفت

                بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم اهله علینا بالامن والایمان، والسلامه والاسلام،

والعافیه المجلله،ودفاع الاسقام،والعون علی الصلوه

والصیام والقیام،وتلاوه القران،اللهم سلمنا لشهر رمضان،

وتسلمه مناوسلمنا فیه حتی ینقضی عنا شهر رمضان،

وقد عفوت عنا،وغفرت لنا ورحمتنا.

بارخدایا نوکن این ماه را برما به امنیت وایمان وتندرستی

واسلام وعافیت شایان ودفع بیماریها وکمک به نماز وروزه

وشب زنده داری وتلاوت قرآن ،بار خدایا مارابرای ماه رمضان

سالم بدار وآن را از ما دریافت ومارا درآن سالم دار تاماه

رمضان برما بگذرد وتو مارا عفو کرده باشی ومارا آمرزیده

   باشی وبرما رحم نموده باشی.

                   آمین یارب العالمین

مفاتح الجنان/دعای حضرت رسول اکرم(ص) به هنگام

           روئیت هلال ماه رمضان

     عازم یک سفرم،

        سفری دور به جایی نزدیک

  سفری از خودمن تا به خودم

    من  نگاهم

     به تماشای خداست

        وامیدم به خداوندی اوست....

  فرا رسیدن ماه مبارک" رمضان"

        ماه مهمانی "خداوند یکتا"

   ماه بارش باران رحمت الهی

          برهمه ی مسلمانان

           "مبارک باد"

                   التماس دعا.

                 بسم الله الرحمن الرحیم

     ناد علیا مظهر العجائب تجده عونا لک فی النوائب

      لی الی الله حاجتی وعلیه معولی کلما امرته و

    رمیت منقضی فی ظل الله و یضل الله لی ادعوک

                 کل هم وغم سینجعلی

                    بعظمتک یا الله

               بنبوتک یا محمد(ص)

          بولایتک یاعلی یاعلی یاعلی(ع)

    اوصاف علی (ع) به گفتگو ممکن نیست

               گنجایش بحر در سبو ممکن نیست

 ماندم که علی (ع) را به چه تشبیه کنم..؟

    تشبیه علی (ع) جزبه علی (ع) ممکن نیست

  میلاد امیرالمومنین

      حضرت علی (ع)

           روز پدر

           روز مرد

       وسالروز آزادی خرمشهر

 بر حماسه سازان ودلیرمردان ایرانی

         و تمامی هموطنان

                مبارکباد.

       دعاگویتان هستیم...

     حاجت روا باشید...انشاءالله

                    التماس دعا

                      هوالجمیل

   شعری از رسول نجفیان

        به یاد مهدی مصری

       و همه هنرمندان نمایش تخت حوضی

    به همان سادگی صحنه حوض ما

       در کودکی از تشنگی دیدن وی

            دزد دزدانه

       زهفتاد و دو بام،

       می گذشتیم به ترس،

   تا لب بام حیاط داماد

    او که افسرده ترین مردم را می خنداند،

          تاکجا رفت کجا؟

    او که غدار ترین شاهان را،

   همه ی تخت نشنینان و ستمکاران را،

        پیش پای مردم

      سکه پولی می کرد،

           تا کجا رفت کجا؟

    او که در هر نقشی خنده زنان،

    گریه رنج وغم مردم بود،

          به خصوص

                پادو های بازار

   او که دلپاکی و یکرنگی مردم را داشت

              و مانند کلم

        گنگ و پیچیده نبود

 به همان سادگی صحنه حوض

    آن گل خندان لب

      لاله سرخ وسیاه،

             آن که  می آوردم،

     عطر شادی وسرور

      وچراغان های

              لاله زار تهران

     وچه فصلی رویید

   فصل نادانی ومسخ وخفقان

         سال های قربان

  یوسف مصری،مهدی سیاه،

          حاکم شهر چراغان ها بود

  مرغ خوش الحان صحنه حوض،

          خسته و پر بسته،

                  با دلی بشکسته،

            سرد و خاموش،

         کناری، تنها

      وفقط خاطره ها،خاطره ها...

  اوکه افسرده ترین مرم را می خنداند

            آن سیاه تنها

                تا کجا رفت کجا؟

  رسول نجفیان/اردیبهشت 1359

                      هوالجمیل

          ما یکی هستیم

      بیانیه انجمن بازیگران خانه تئاتر

        خانه هنرمندان ایران

             در دهمین شب بازیگر

             14 اردیبهشت ماه 1392

انجمن بازیگران خانه تئاتر12 ساله شد.دوازده سال،عمر نوجوانی است

وتا بلوغ وتندرستی راستین راه درازی پیش روست.شب بازیگر، شب شادی

وشب مهربانی است؛ ما را سرآن نیست تا شب شمارا با غصه های

بدخیم مان منقص کنیم ولی به هرحال،متاسفانه شمارا دراین حجم

گسترده،کمتر می بینیم،پس اجازه می خواهیم فرصت را غنیمت شمرده

بگوییم چرا هنوز به بلوغ نرسیده ایم؟

این دوازده سال،انجمن ما به راستی،یک میدان آموزش عملی بود،

آموزشگاهی که به ما آموخت همه ساخته ها وبوده ها نسبی است

وقائده زنده ماندن،آن است که مانند ورزشکاران تن به رنج آموخته کنیم،

تا آماده المپیک دفاع واقعی در مقابل حریف جهل، عناد، جاه طلبی و

خود بزرگ بینی درونی وبیرونی حیات صنف خود شویم ودراین میان،

آن چه مایه پایداری وپیروزی ما است، امید ، ومداومت خستگی ناپذیر است.

یاران بیاییم کمی صراحت پیشه کنیم،وابایی از افشای چشم اسفندیارمان

که تنها بیرون از ما نبوده،بلکه درون خود مانیز هست نداشته باشیم.

1- ما به بلوغ می رسیدیم اگر هنوز برای بسیاری از ما تشکل،مفهومی

   انتزاعی وآبستره نداشت.

2- باور می کردیم که گردهمایی های ما،به هر بهانه،متضمن ونمایشگر

      نیروی ماست.

3- باور می کردیم که همه صنوف خانه تئاتر، داوطلبانه وبدون چشمداشت

      کار می کنند.

4- باور می کردیم که نباید مسئولیت را به گردن دیگری بیاندازیم وخود از

  بیرون فشار بیاوریم ودر شایط وفضایی  دست وبال صنف بسته است،

   دوستانی را که مسئولیت پذیرفته اند سیلی نزنیم.

چشم اسفندیار بیرونی ما سیاست گذران ومسئولین اجرایی ما هستند

وما به عنوان زبان گویای شما،همان چیزی را می خواهیم که شما

       می خواهید وپیگیرانه دنبالش هستیم:

1- ما وشما از سیاست گذران کلان هنری می خواهیم که کارما در

       چارچوب قانونی،شغل به حساب بیاید.

2- که بیمه های ما رنگ شایسته ی شان یک هنرمند را به خود بگیرد.

3- که حقوق ایام بیکاری به ما تعلق بگیرد.

4- که ساختمان های تئاتری متناسب وشایسته انقلاب شکوهمند

       اسلامی مان ساخته شود.

5- که بیش از نود درصد فارغ التحصیلان تئاتر ما بیکار نباشند.

6- که حقوق حقه مان ماه ها و بلکه سال ها عقب نیافتد ومسئولین

    افتخارشان این نباشد که توانسته اند علی رغم مدیران پیشین،

       بدهی های زمان تصدی خودرا تسویه کنند.

7- که مانند کشورهای جهان، تئاتر رپرتواری داشته باشیم.

8- که تئاتر خصوصی، نیمه خصوصی ودولتی داشته باشیم.

9- که ممیزی سلیقه ای از میان رفته باشد.

10- که مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی به اجرا دراید و

     نهادها در مقابل عدم اجرای آن پاسخ گو باشند.

11- که با عوامل دست اندر کار تئاتر هم(گیریم مانند یک کارگر ساده)

    قرار داد قانونی بسته شود. وحق وحقوق مدنی وقانونی او رعایت

      گردد وبه موقع پرداخت شود.

12- که کروری از هنرمندان(انجمن نمایش) از کار بیکار وحتی بیمه آنان

     لغو نگردد وعلیرغم حاکم شدنشان در دیوان عدالت اداری ومراجع

      قانونی خودمان،بلاتکلیف وبی پاسخ نمانند.

13- که بودجه هنرما ایضا(تئاترمان) دست کم به میزان همسایه کوچک

  عرب نشین ما قطر- که نه تاریخ مشعشع ونه تئاتر پیشرو دارد- بشود. 

14-که این هشتاد هزار تئاتری که در بیش از 250 شهر ایران

      عضو انجمن نمایش هستند،نه دریک اداره کل،بلکه در

           "سازمان تئاتر کشور"متشکل شوند.

15-قرارداد تیپ مصوبه پنج سال پیش به واقع رعایت شود وحتی

       به تناسب تورم پنج ساله،دستکم به دوبرابر افزایش یابد.

            دوستان عزیز باور کنید که ما خود شما هستیم.

               انجمن بازیگران خانه تئاتر

        دهمین شب بازیگر/14اردیبهشت1392